Ok, nowy fragment. Powiedzcie czy to się kupy trzyma bo coś boję sie, że zagubiłam się we własnych przemyśleniach ^^'

______

Xellos zmaterializował się z powrotem na Wyspie Wilczej Watahy. Nie był osobą, która działa impulsywnie. Musiał przemyśleć kolejne działania. Jeżeli to co mówiła Dolphin było prawdą to musiał się zastanowić co on wie na temat tego wszystkiego i połączyć części układanki w logiczną całość. Zatem podsumowując, przeznaczenie istnieje i ktoś za to odpowiada, było to już jasne jak słońce. Z przeznaczeniem się nie igra, Hellmaster był tego przykładem. W takim razie można wywnioskować, że to Lord of Nighmares rządzi przeznaczeniem, gdyby jednak tak było Dolphin nie ukrywałaby tak tego, więc musi być ktoś inny. Pozostaje kwestia Filii, bo na sto procent chodziło o nią. Dobrze, była obecnie przedostatnim żyjącym Złotym Smokiem, ale nie była kimś wyjątkowym żeby zagrażać światu, albo on o czymś nie wiedział i to przeoczył, a prawdopodobnie tak było, gdyż Dolphin nigdy się nie myliła co do swoich przepowiedni. Zupełnie mu to nie pasowało, ale wniosek był oczywisty, jeżeli chce wykonać polecenie Zellas musi udać się Smoczycy. Do przeanalizowania zostaje jeszcze sprawa czy to wszystko jest warte ewentualnego poświęcenia. Rachunek wydawał się prosty, uda się albo nie. Życie i tak zaczęło go nudzić więc co miał do stracenia? Jeżeli miałby swoim działaniem coś nabroić LoN zapewnie ponownie będzie interweniować i wszystko będzie po staremu, a jego pochłonie jedynie Morze Chaosu. Było mu to obojętne. Życie znudziło go do tego stopnia, że przestało mu zależeć na jego własnym. Nigdy nie bał się śmierci, ale teraz nabrało to innego znaczenia. A on sam co myślał o przeznaczeniu? Nigdy nie zawracał sobie tym zbytnio uwagi, ale jeżeli było to chyba sobie z niego zadrwiło. Przez tysiące lat praktycznie nic się nie zmieniło, był ciągle na usługach Zellas, wykonywał jej rozkazy bez mrugnięcia okiem. Mógłby się zbuntować, ale cały czas coś mu podpowiadało, że nie może. Teraz jego wewnętrzny głos też mu to podpowiadał, jednak czuł, że w końcu coś może się zmienić. Na tej misji postawi wszystko na jedną kartę. Spróbuje zmienić swoje przeznaczenie.

* * *

- Tylko nie wydaj reszty pieniędzy na jakieś głupstwa! – blondwłosa kobieta zdążyła jeszcze krzyknąć do oddalającego się chłopca.
- Dobrze mamo! Będę na kolację! – ledwo dokończył zdanie gdy jego czupryna w kolorze morza zniknęła w gęstym lesie.
- Co ja mam z tym urwisem… - westchnęła po czym zabrała się za odchwaszczanie grządek w swoim ogrodzie. Kiedy uznała, że już nic więcej nie uporządkuje wzięła wiklinowy koszyk i mały sierp do przycinania ziół. Przyglądała się z uwagą każdej nowo ściętej łodyżce zanim stwierdziła, że się nadaje do jej zbiorów. Była to dość mozolna praca, ale wbrew pozorom trzeba było być w niej perfekcjonistą. Gdy uzbierała odpowiednią ilość roślin udała się do swojego domu. Kiedy weszła do środka przeszła przez cały korytarz i skierowała swoje kroki w stronę drzwi, które znajdowały się pod schodami prowadzącymi na górę. Otworzyła je i przestąpiła próg. Musiała pokonać kilkanaście stopni zanim znalazła przed drugimi drzwiami, które prowadziły do pomieszczenia pozbawionego dostępu promieni słonecznych. Zapaliła świeczniki, które znajdowały się na ścianach i suficie. Teraz bez problemu można było zobaczyć co znajdowało się w pomieszczeniu, a było na co popatrzeć. Przy każdej ścianie znajdowały się regały z poupychanymi, gdzie tylko się dało, książkami, różnego rodzaju sprzętem laboratoryjnym oraz różnokolorowymi pojemnikami opisanymi tak, że trudno było niektóre nazwy wymówić. Pod sufitem suszyły się zioła, które sprawiały, że w pokoju panował specyficzny zapach. Kobieta postawiła koszyk na pustym kawałku biurka po czym związała włosy w niski koński ogon i założyła na nos małe okrągłe okulary. Podeszła do szuflady i wyjęła z niej interesującą ją kartkę. Przeczytała jej treść i podeszła do szafki z pojemnikami. Przeleciała wzrokiem po nazwach i wzięła jeden, na którym widniał napis „pokrzyk wilcza jagoda”. Z inne szafki wzięła naczynia pomiarowe i położyła wszystko obok koszyka. Nalała do dużej menzurki wody źródlanej i postawiła ją na uprzednio zapalony palnik. Zanim woda miała się zagotować musiała przygotować kwiaty dziurawca, które były ostatnimi w tym sezonie. Woda zaczęła bulgotać, odstawiła naczynie na bok i wsypała do niego kwiaty. Musiała odczekać aż zrobić się z nich napar. W międzyczasie wzięła kolejne naczynie i pojemnik z wilczą jagodą. Spojrzała do notatek. Musiała dać dwie pełne miarki soku tej trującej rośliny. Kolejnym składnikiem, który dodała był napar z dziurawca, pięć pełnych miarek. Pomyślała, że to musi być zabójcza dawka. Wzięła do ręki leżący w pobliżu szklany pręcik służący za mieszadło. Nie zdążyła go użyć gdyż dokładnie w tym momencie poczuła jak jej bariery ochronne wokół jej domu zaczęły rozlatywać się jedna po drugiej – Na smocze jajo, dlaczego teraz?! - przerażona nie na żarty wybiegła przed dom i stanęła w kierunku, z którego zbliżała się istota o mocy z pewnością większej od jej własnej, skoro bez trudno pokonała siedem z dziesięciu barier. W momencie poddała się ostatniej przed nią pojawił się…
- Xellos. – kobieta obdarowała nieproszonego gościa spojrzeniem, które mówiło, że jest wyraźnie niezadowolona.
- Filia, sporo czasu minęło od naszego ostatniego spotkania. – uśmiechnął się szeroko.
- Czym zawdzięczam tę niespodziewaną wizytę? Bo nie wiem czy wpaść ci z radością w ramiona i uciąć pogawędkę przy herbacie czy mam od razu przejść do ataku. – skrzyżowała ręce na piersiach patrząc na rozmówcę wilkiem.
- Chcę tylko informacji. – rozłożył ręce w obronnym geście.
- Znowu jakaś misja od Zellas? Siadaj. – wskazała na stolik i krzesła, które znajdowały się w dalszej części ogrodu – Zaraz przyniosę herbatę. – za dobrze znała Xellosa i wiedziała, że jak czegoś chce to to dostanie. Może i jej siła zwiększyła się po walce z Dark Starem, ale jemu wciąż nie dorównywała mocą. W takim razie zagra w jego grę i zobaczy co z tego wyniknie. Tam gdzie się pojawił Xellos, zawsze można było oczekiwać kłopotów. Przewidziała, że ten dzień musiał kiedyś nadejść. W końcu była przedostatnim Złotym Smokiem, zaraz po starym Milgasią. Po chwili wróciła do kapłana z dwiema parującymi filiżankami.
- Jak miło z twojej strony, bardzo dziękuję. – z twarzy Mazoku wciąż nie znikał uśmiech.
- Schowaj te swoje uprzejmości do kieszeni. – warknęła.
- Proszę, proszę. Nasza Filia zdobyła trochę mocy i myśli, że bezkarnie może pokazywać pazurki. – zadrwił z niej.
- Muszę dbać o dobre imię mojej rasy!
- Która jest na skraju wyginięcia? – Xellos najwyraźniej świetnie się bawił jej kosztem – Jak ty to zrobiłaś, że stałaś się silniejsza?
- Myślisz, że Król Ognisty Smok zostawiłby tak swoich poddanych? On dał mi moc. Odkąd od walki z Dark Starem wyginął cały mój lud odpowiedzialność za porządek na świecie spoczywa na moich barkach!
- W takim razie Ognisty Smok nie popisał się, bo mógłby dać ci tyle mocy żebyś była dla mnie godnym przeciwnikiem. – zaśmiał się jej prosto w twarz.
- Nie tylko samą siłą można wygrać wojnę. – prychnęła.
- Zgadza się, tylko wątpię żebyś była bystrzejsza od Mazoku.
- Słucham?! – prawie opluła się herbatą.
- Chyba, że jest coś... czego nie wiem. - otworzył leniwie jedno oko.
- Jest naprawdę wiele rzeczy, których o mnie nie wiesz. – kto jak kto, ale Xellos potrafił działać jej na nerwy.
- No widzę, że sporo się zmieniło od naszego ostatniego spotkania i muszę uzupełnić wiedzę. To, że jesteś silniejsza dało się wyczuć z daleka, ale niezbyt rozumiem dlaczego nosisz taki strój. – złapał się za brodę jakby chciał rozwikłać największą zagadkę świata. Jednak faktem było, że nosiła się teraz zupełnie inaczej. Jej różową sukienkę zastąpił biały fartuch, pod którym miała granatową ołówkową spódnicę do kolan oraz lilową bluzkę z bufkami, do tego nosiła na nogach białe klapki na koturnie. Zdjęła z nosa okulary i rozpuściła uprzednio związane włosy.
- Zajmuję się ziołolecznictwem. – odparła twardo.
- A co się stało z twoimi ukochanymi antykami? – udał zaskoczonego, a może naprawdę go to zdziwiło?
- Interes nie był dochodowy, a tutaj potrzebują lekarza. – chciała dać do zrozumienia, że oprócz bycia matką i obrońcą pokoju potrafi znaleźć czas żeby ratować ludzkie życie – Było to najlepsze wykorzystanie mojej wiedzy, jaką zdobyłam w czasie nauki w świątyni.
- No tak, musisz się dowartościować… - Xellos prawie już chichotał pod nosem.
- Jeszcze jedno słowo, a wyproszę cię stąd! – Filia powoli traciła cierpliwość.
- Nie miałem na celu robienia wywiadu środowiskowego, ale jesteś tak interesującym Smokiem, że nie mogłem się powstrzymać. – Filia lekko poczerwieniała na twarzy, tylko nie było wiadomo czy ze wstydu, czy ze złości.
- Za to ty w ogóle nie jesteś interesujący! – wycelowała w jego stronę palec wskazujący.
- Jaka szkoda… - wziął łyk herbaty – Ja to mam ostatnio szczęście. Jesteś drugą osobą, ostatnio podała mi moją ulubioną herbatę. Gdzie wy ją dostajecie? Chyba, że przepowiadasz przyszłość i poznałaś moje gusta. – na jego twarzy malowało się miłe zaskoczenie.
- Nie bądź śmieszny, Xellosie. Tak się składa, że ta herbata ma wyjątkowe właściwości lecznicze i uprawiam ją w swoim ogrodzie. To, że cię nią poczęstowałam było czystym przypadkiem. – cała ta niedorzeczna rozmowa doprowadziła ją tylko do bólu głowy i zaczęła się zastanawiać czy najpierw zrobić sobie napar z melisy na uspokojenie czy wziąć proszek przeciwbólowy.
- A już myślałem, że to było przeznaczenie. – zamyślił się wpatrując się z w złoty płyn.
- Przeznaczenie nie zajmowałoby się takimi głupotami. – miała go już naprawdę dość. Niech pyta się co chce wiedzieć i dowidzenia!
- Skąd ta pewność? – nie dawał za wygraną.
- Xellos, męczysz! O co ci chodzi?

No fakt, przyznaje się bez bicia, to moje "gdy" mnie prześladuje. Spróbuję to pozmieniać.

A masz jeszcze jakiś pomysł co zrobić z tym "ukrywaniem i znaniem"? Chcialabym żeby tekst był przejrzysty dla czytelnika

Hm, hm... Muszę to przeanalizować, ale już mi bardziej odpowiada ^^ Zaraz coś wymyślę i podmienię tekst (razem z poprawionymi gdysiami )

Jestem za ^^ Mogą być malymi puchatymi kulkami, ktore zamiast chodzić na 4 nogach, toczą się po ziemi ^^

I Filia może dostać takiego Gdysia od Xella jak będzie na jego statku żeby nie bylo jej smutno ^^

W skrócie lub chwili czułości Nabuś?

Mnie tam pasi ^^ A będą się przeistaczać w małe krwiożercze kulki? To już brzmi strasznie

Po sesji Hmm Gdysie zamieniały by się w bestie gdyby napiły się alkoholu :3 I tak, niech będzie hodowla.

I dobrze ^^ Lime będzie super ^^

A na mocy uchwały dziś uchwalonej...

Klucz będzie... bardziej... no.. taki.. no taki. tego.

>;]

Guenh, zakładasz, że napiszę całe Przeznaczenie do lipca? O.o

Taaak! Niech Irivier ma hodowlę D

Socki, możemy spodziewać się rewolucji? :3

eee ....
ee...

ee...

eroty....

Boże !!! Co za koszmarne słowo!

Sensoryczny będzie.

Ale nie dopiero 10 albo później. A 9.2 też powinien się spodobać- z innego powodu co prawda ale zawsze.
No ale sądzę, że powinnam pierwszeństwo oddać Przeznaczeniu i posłusznie usunąć się w cień

Eh Socki, Socki. Jak zawsze coś namącisz...

A co Socki namąciła? Okłamuje nas? Obiecuje wachlarz emocji, a otrzymamy figę z makiem?
Meitsa, raduje się me serce zatem

dopiero teraz ogarnęłam umysłem, co napisałaś... eh ta sesja.
A 9.2 nie będzie chociaż przez chwilę, umm, sensoryczny?

Swoją drogą wiecie, że pierwszy rozdział ma już 7 stron? O.o A pierwowzór miał chyba niecałe 2 i nie chcę go pamietać _^_'

Kórczak, przypilnuj Socki żeby niczego nie pominęla