Ja tam kocham wszystko co jest związane z wampirami i chętnie sięgałam po różne pozycje. Niestety po wydaniu Zmierzchu rynek został zalany masą książek o wampirach, po których aż zęby zgrzytają. Ubolewam nad tym, że twórczość pani Mayer przyczyniła się do tego, że ludzie przestali doceniać to co wartościowe. Koleżanka mojej przyjaciółki była tak zafascynowana Zmierzchem, że napisała własną książkę i ją wydała. Oczywiście mamy wampira w roli głównej i miłość do śmiertelniczki. Z jednej strony chciałabym to przeczytać, z drugiej boję się, że to będzie tylko kolejna kopia kopii kopii i skończy się tym, że wyleje dziewczynie kubeł zimnej wody...
Jest dla mnie przerażające, że moje znajome czytające książki od święta (a tym bardziej jakiś horror czy fantasy) zachwycają się Zmierzchem, że to bardzo dobra książka, kochają wampiry itp. Mnie jedynie co pozostaje to facepalm. Ta książka jest dobra tylko i wyłącznie pod jednym kątek - komercyjnym. Będę przynajmniej pamiętać na przyszłość żeby napisać jakieś płytkie i chwytliwe dzieło gdy zabraknie mi gotówki na starość.
A może stworzyły własny bestseller? Żyła złota!

Nie czytałam, nie oglądałam. Nie mam zamiaru. Jeszcze zanim zaczął się ten cały boom wystarczyło mi, że w Empiku przeczytałam krótki opis książki na okładce i odłożyłam ją. Kusi mnie jednak żeby obejrzeć film, aby lepiej poznać wroga i... obejrzeć parodię. Widział ją ktoś?

Socki się bierze za Supernatural !

No pewnie zaniedba Klucza... ale kit z tym

Socki na rzecz supernaturala będe w stanie wybaczyć zaniedbanie Klucza. głowni bohaterowie- bracia są miooodzio a ja szczególnie zapatrzona jestem w Deana, facet sex bomba i anioł w jednym - istne marzenie  ( Sorry ale mam bzika na jego punkcie- huh dobrze,że mój facet nie czyta naszego forum ;P)

Meitsa od czasu Zmierzchu, temat wampirów omijam szerokim łukiem. Widziałam za to ostatnio w biedronce ksiązki o tej samej nazwie co wskazuje na to ,że serial jest na ich podstawie. Opis książek był nawet ciekawy, ale jak narazie jestem zabardzo zrażona i jednak nie czułam się przekonana.

Jak już mówiłam zmierchu nie czytałam ,ale i bez tego odrazu mogę powiedzieć ,że to są książki nie do porównania! H.Pottera przeczytałam 6 części (oprócz ostatniej co mnie zresztą dręczy bo już pierwszą część filmu na podstawie tej czesci obejrzałam...) Mi się bardzo ta seria podoba. Ma wciągającą fabułę i rozwija wyobraźnie Momentami wprowadza ciekawe zagwozdki dla czytelnika co zachęca do dalszego wczytywania się.

HP pewnie że warto. Przeczytałam wszystkie, nie jest to może lektura wyskoich lotów- w końcu z założenia miały być to książki dla dzieciaków, ale bardzo wciągające. Dla mnie najlepsze części to druga i czwarta... Heh, pamiętam jak rodzice na mnie krzyczeli że zamiast zrobić coś konkretnego w domu to tylko czytam
Władcę pierścieni też oczywiście czytałam, przed nim Hobbita (choć wtedy to chyba była moja lektura), później też Niedokończone opowieści i Silmarillion. Tolkien miał głowę żeby wymyślić ten świat, języki...

Na Zmierzch to ja mogę narzekac kilometrami. Ale najpierw mnie trzeba sprowokować. To ma miliony nieścisłości i rzeszę wrednych fanek. A ja bardzo lubię takie wredne fanki usadzać na miejscu.
Jednak mam w sobie coś ze skorpiona ^,^

Widzę, że zeszło na książki.
HP - przeczytałam, żeby wiedzieć o co kaman. W manię nie wpadłam, ale czytało się przyjemnie. No i seria ma bardzo, BARDZO kreatywny fandom: od fikowców, rysujących arty i doujinshi, po Potter Puppet Pals i fanowską muzykę. Seria doczekała się nawet dwóch (czy może nawet już trzech?) fanowskich musicali. Które to niżej podpisana ceni sobie wyżej niż oryginał, ale cisza.
Filmy to osobny rozdział.
Moje dwie psiapsióły mają manię na temat HP yaoi, Alana Rickmana i w ogóle. Więc pewnie i tak wyląduję na premierze.


Wiedźmin - książki są świetne. W moim odczuciu. Chociaż czytałam je dawno. Ale generalnie byłam dumna, że coś takiego wyszło spod klawiatury polskiego autora.
W gry nie grałam, ale wyglądają bardzo zachęcająco.
Film... szkoda gadać.

LOTR - najbardziej z LOTRa podobał mi się Silmarillion właśnie. Ale ekranizacja wielce zacna. Chyba tylko ja zauważyłam, że Saruman ma fajne buty... (PRzefantastyczne, białe glany - widać je świetnie w jednej scenie w Dwóch Wieżach, kiedy to Sarek wisi głową w dół )

Terry Pratchett - i zaczynam się rozpuszczać. Zamknijcie mnie, zanim zacznę go wychwalać. Bo mogę godzinami.

Ja co do fantastyki mam mieszane uczucia. Generalnie nawet nie uznaje się tego za literaturę. Ale nie ukrywam, że w wolnym czasie lubię  Pratchetta właśnie, i Gaimana (którego Pratchett wypromował) i Grzędowicza zniosę ... może Wolskiego. Lem- ale Lem to klasa i jest o parę poziomów wyżej, więc o nim teraz nie będę pisała. Co do Wiedźmina... eee... mam miłe wspomnienia z dzieciństwa ale żeby to była dobra praca to nie powiem. Jest ciekawe, wciągające ale książka, jako książka jest słaba. Nie wiem czy zostanę dobrze zrozumiana ale... historia o Wiedźminie jest super...sposób w jaki została przedstawiona, trochę mniej.


Anny Rice rzeczywiście jest słaba i pod względem treści, i pod względem warsztatu.

A pamiętacie taką książkę Eragon? To był dopiero żal ...

Oj po za siewcami Kossakowska nie napisała nic dobrego.
I to nie ja nie uznaję fantastyki za literaturę piękną tylko ona po prostu nie jest literaturą piękną. Nie ja to ustaliłam ^^

Możemy tutaj.

Wiesz Charat. Najpierw zaznaczę, że nie są to moje pomysły a teraz wytłumaczę o co chodzi.

Z fantastyką jest ten problem, że poza nielicznymi pisarzami ( Tolkien) nie ma nikogo kto by używał dobrego języka. A jeżeli są to jest ich zbyt niewielu i nie poruszają odpowiednich tematów... przez co rozumiane jest spełnienie w pewien sposób zasady docere, delectare, movere. Jak już nie docere( uczy) a zostanie tylko porusza i zachwyca to niestety nie jest to dzieło w 100% dobre. Nawet jak jest przyjemne, fajne a autor ma genialne pomysły. A jak autor spełni wymogi "poważnej literatury" np. Orwell, nagle przestaje być pisarzem fantasy. Fantastyka może być tylko elementem literatury... no sama nie wiem jak to wytłumaczyć, bo bardzo lubię fantastykę ale rozumiem też punkt widzenia literaturoznawców. To tak jakbyś postawiła Shreka obok Pianisty i próbowała udowodnić, że to to samo. No, to i to jest dobrym kinem ale nie przyszłoby ci do głowy jakiekolwiek porównanie. No "Piąty elefant" to nie "Germinal".

Ja do fantastyki mam bardzo pozytywny stosunek ale nie postawiłabym jej na półce obok książek Pamuka I żeby nie było... dla mnie to literatura jak każda inna. Po prostu dzieje się w innych światach. Staram się oczywiście rozumieć tych, którzy fantastyki nie lubią ale bez przesady... czy wszystko musi być do bólu realne i prawdziwe ?

To nie jest chyba złe podejście. Jednak chyba podobnie jak Charat klasyfikacja nie jest dla mnie. Dla mnie książka ma być rozrywką przede wszystkim, tak jak filmy, muzyka, jeśli uczy do tego to wspaniale, jeśli nie trudno. Dla mnie nie muszą zostać spełnione klasyczne zasady, w końcu mamy XXI wiek. Jest wiele możliwości i możemy sobie wybrać to co nam najbardziej odpowiada. To rzecz gustu, jeśli ktoś lubi kicz, niech tak będzie... Ja przetrawiłam Zmierzch, lubię książki Anne Rice (choć fakt kobieta nie potrafi rozkręcić akcji), do Lema się zraziłam po Pirxie, ale uwielbiam też Dostojewskiego, Bułhakowa i czasami nawet poezję.
Fakt stawianie tych książek na równi nie jest dobrym pomysłem, toteż tak nie robię. Ale nie będę się trzymać zasad które dla mnie nie mają zastosowania- dla mnie samej ważniejsza jest moja własna subiektywna ocena, a niekoniecznie to co rzesza krytytków uzna za kulturę wyższą lub nie.
A co do Pratchetta ciągle się przymierzam... I nie wiem od jakiej książki zacząć.

Do Anny Rice nie mam urazu- lubię jej książki, tylko smęci akcją, ja lubię jak się coś dzieje... Co do Pirxa... ech, nie wiem może inne książki są lepsze, mnie zniechęcił techniczny bełkot, bo ja się na technice nie znam i chętnie pomijam te fragmenty. Do dziś pamiętam fragment jak Pirx na teście walczył z plamką na monitorze... Uh, koszmar... Tyle stron czytać, żeby na końcu się okazało ze to nie ufole, tylko sprzęt się spier... znaczy zepsuł -_-

Możliwe, mnie się podobał fik, chyba Miju, gdzie akcja była w kosmosie. W moim odczuciu był znakomity.
Zatem chyba chodzi o to, żeby nie przedobrzyć... Za dużo tłumaczeń co do czego służy przeciętnego czytelnika zniechęca, a ja takim antytechnicznym osobnikiem jestem, choć ostatnimi czasy dużo zaczynam rozumieć, np. jak pracuje silnik samochodu. Ale uczę się tego mimowolnie, jak mi to ktoś tłucze do głowy w książce to mam awersję.

Nie wiem co wy macie do Zmierzchu, u mnie stoi cały komplecik na półce (ładnie zostały wydane, więc się ładnie prezentuje), przecież to jest świetna komedia. Czytając to normalnie momentami płakałam ze śmiechu. Do tej książki trzeba mieć po prostu odpowiednie podejście
Za to filmy są tragiczne, aktorzy grają jakby połknęli długie drągi od szczotek i to jest tak żałosne, że nawet nie śmieszne (a tylko po to to cudo obejrzałam).
Ogólnie dla mnie to jest doskonały odmóżdżacz.

Co zaś się tyczy fantastyki w ogólności, a fantasy w szczególności, to kiedyś słyszałam, takie prawdziwe do bólu stwierdzenie, że tym gatunkiem zajmują się osoby, które nie posiadają zbyt dużej wiedzy na jakiś konkretny temat, by móc o nim pisać. W końcu do fantasy wystaczy bójna wyobraźnia.
I dlatego ja piszę fantasy, bo głupia i niedouczona jestem

Wiesz, dla mnie właśnie Zmierzchowe filmy to właśnie dobre komedie. bo można oglądać w grupie i rzucać wrednymi komentarzami.
Książki... heh, mam tendencję do dopatrywania się szczegółów. I przeraża mnie chociażby rasizm, gloryfikacja pedofilii, i przedmiotowe traktowanie kobiet w tejże serii. A także uporczywe nazywanie tego sagą, chociaż nie spełnia toto żadnych kryteriów, jakie powinna saga zawierać.

No i inna sprawa, że fanki Edzia Diskokulina są nieznośne. Ale to inna bajka.