Meitsa Mei the Vampire
Bajka o kapłańskiej lasce

    Pewnego razu, dnia pięknego i słonecznego przyszedł do Filii Xellos z dość nietypowym sprawunkiem zwłoki nie cierpiącym, gdyż według jego myśli była najlepszą osobą, która pomóc by mu mogła.
Puka więc do drzwi jej domu, by zaraz ujrzeć w progu gospodynię, która wnet jak nie krzyknie:
- O Ceiphidzie kochany!
Dziewczęcia nie przeraził znany jej osobnik we własnej osobie, lecz to jak się przed nią prezentował. A Xellos stał prężnie przy niej wyprostowany, odzienia na sobie nie mając i demonstrując swoją okazałą na dwadzieścia cali męskość w pełnej gotowości.
- Filio droga, pomóż Demonowi w potrzebie, bo już rady nie daję! Kutas od kilku dni stoi i stoi, opaść nie może, a praca czeka. W tobie cała nadzieja!
-  Zły adres wybrałeś. Zbyt piękna jestem by na mój widok ci sflaczał.
- Na pewno się nie pomyliłem. Tylko ty masz w sobie tyle sił witalnych i temperamentu, by mą chuć opanować.
- Nie wyrażam zgody dla bliższych stosunków. Jestem cnotliwym Smokiem!
- A jak ci wytarmoszę piczkę?
Filia myśli, duma, wzdycha i po głowie się drapie. Chłopa nigdy nie miała, a tu taka okazja pod jej domostwem. W dodatku wychujałaby wielkiego Xellosa. Ona, Złota Smoczyca! Cały świat potem śpiewałby pieśni o tym niezwykłym zwycięstwie dobra nad złem!
Bez słowa złapała kapłana za rękę i od razu zaprowadziła go do sypialni. Rumieniąc się niczym dorodne jabłko zdjęła suknię ją okalającą i pchnęła nieoczekiwanego gościa na miękkie jak puch łoże. Wiele nie czekając położyła się na nim okrakiem tyłem do jego głowy i rozkazała:
- Wiesz co masz robić. Jak mnie zadowolisz to ci ulżę w cierpieniu.
Xellos chwili nie tracąc palcami otworzył wygoloną cipeczkę i językiem zaczął smyrać łechtaczkę. Najpierw powoli, co by ją rozochocić. Potem mocniej! Szybciej! Gdy słyszał, że Filia już ledwo oddech łapie wsadził palec w jej ciasną dziurkę i posuwał rytmicznie aż krzyk  rozkoszy go ogłuszył, a jej ciało przeszedł dreszcz podniecenia.
- Znasz się na rzeczy. Masz fach w ręku.
Pochwaliła go zadowolona.
Kapłan wytrzymać już nie może by oddać się w czułe objęcia smoczej dziewicy i kładzie się wygodne na pieleszach ręce za głowę zakładając.
- Powierzam moją męskość w twoje zdolne ręce.
Na to Filia wzięła się do pracy. Chwyta kutasa pewnie i ciągnie go, szarpię, tarmosi jak dalece sił jej starczy. Kutas nic na to więc bierze go w usta. Liże, cmoka, łechce, ssie ile wlezie, ale pała ani drgnie. Dziewczyna denerwować się zaczyna. Czas użyć fortela. Ściska go między swe piersi  jędrne i obciąga żołędzia ssąc go dalej. Mija godzina, a efektu nie ma. Pada biedna na łóżku z obolałą szczęką i prawie łkając rzecze do Xellosa:
- Już nie mogę, sił mi brak! Będziesz trzecią nogę miał albo nowy kostur.
Demon mocno zawiedziony sprawy tak zostawić nie mógł, wiec sam musiał użyć sposobu i kochance pomóc.
- Wychędożyć cię muszę, innej drogi nie ma.
- Wnoszę sprzeciw w tej sprawie. Czystość chcę zachować.
- Przemyśl to moja miła. Takiej fujary już więcej w życiu nie zobaczysz. Tylko taki kutas godny ciebie! Jeszcze pomyślę, że Smoczyce to najgorsze kurtyzany.
Filia, jak to Filia, sprowokować się dała i już chętna była nadziać się na dzidę. Ledwo główka weszła, a już jęczy, ale nie podda się tak łatwo. Wchodzi głębiej i głębiej aż do końca! Boli ją, rozrywa, ale pomysł ma i czaru odnowy używa. Teraz dzikość w jej oku błyska, wychuja Xellosa za wszystkie czasy! Skacze, klapie, kręci się na kapucynie. Gniew w niej wzbiera i ujeżdża byka jak oszalała! Xellos na to jeszcze bardziej podniecony chwyta jej piersi, miętoli, gryzie aż ślady zostają. Filia żeby dłużną nie być drapie go po ramionach, brzuchu, plecach bez ustanku regenerując swoje siły. Nie da się takiemu kutasowi!
Kapłan zadowolony jak nigdy w życiu, że w posiadaniu smoczą dziewicą ma, która jeszcze złością go karmi krzyczy:
- Moja złośnica! Moja choleryczka! Lepszej kochanki nie mogłem wybrać.
Mija pół dnia jak w szaleńczych podskokach na łożu tańcują. W końcu Xellos czuje, że dłużej nie wytrzyma. Wyciąga kutasa z rozjebanej piczy i tryska bielą w ekstazie. Dziewczę również dostaje napadu euforii i pada wyruchane na wymiętą pościel. Ani ręką ani nogą ruszyć już nie może. Udało się! Dobro zwyciężyło nad złem!
Xellos pochylając się nad nią cmoka delikatnie jej lico.
- Jesteś najlepszą kochanką jaką miałem!
- Jak to najlepszą jaką miałeś?
Demon zmieszał się nieco, szybko zapakował opadłą fujarę w spodnie i zniknął bez słowa zostawiając Filię goluteńką jak LoN ją stworzyła.
- NAMAGOMI!!!
A morał tej bajki jest taki, że nawet Demonom pomóc trzeba w biedzie, bo obie strony na tym skorzystają.

Albo macie pecha i po prostu was wychujają…

KONIEC