A co wy macie do flaków na talerzu? Flaczki i żołądeczki bardzo smaczne ^^ Ale w fikach też lubię A tak... Krew, łzy i yaoi chodzą w parze XDDD

Gdzie mam się spodziewać arta, Socki? ^^ Próbowałam wyobrazić sobie Gdysia, ale wychodzi mi coś pokemonowatego '

Oj komedie komedie, chyba najtrudniejsza rzecz do napisania... Ja próbowałam kiedyś napisać, ponoć Guenh i Socki się śmiały, ale do takiej rasowej komedii to było daleko ^^'


Zrobiłam porządek w wątku Charatki i przeniosłam posty do wątku z ankietą space opery

Tak, miałam na myśli Barwniczka :p Pewnie patrzyłabym na niego przychylniej gdyby nie występowała tam moja postać a dowcip nie byłby poziomu podłogi

Dziękuję pani Admin za zrobienie porządku. Obawiam się, że dalej będę nieświadomie szerzyć chaos, nawet jeśli postaram się pilnować.

O, Barwniczek też mi się podobał xD Biedny Xello, muehehehe... No i nie ukrywam, że lubię autorskie postacie, kiedy są dobrze zrobione. A Mei ma talent, więc fika dobrze wspominam.

Komedyje to zazwyczaj przychodzą mi do głowy, kiedy się porządnie odmóżdżę. I to była wielka frajda, gdy powstawały.

To koniecznie sobie wydrukuj tą moją wypowiedź, a jak się kiedyś spotkamy, to Ci ją nawet podpiszę

Dobry Chaos nie jest zły. Nie mniej, trochę porządku trzeba wprowadzić, bo się zaczniemy gubić.
A tolerancyjny Admin to skarb.

My mamy tutaj swoje małe Morze Chaosu

Nie daje mi spokoju jedna sprawa. Kilka razy było coś wspomniane o Zmierzchu i przypomniała mi się sprawa z modnymi teraz wampirami. TSą wyjątkowo na fali, czego skutkiem jest wysyp niezbyt ciekawych tekstów, a postać wampira tak brutalnie potraktowania, że aż chce mi się płakać. Piszę to wszystko ponieważ od samego początku w moim fanfiku miał występować wampir. Z góry mówię, że nie będzie wampirem tylko z nazwy (w ogóle kto to wymyślił, że wampir (Dracula) jest postacią romantyczną! Przecież Stoker przedstawił go jako czyste zło, które utożsamiamy z naszymi największymi i najgłębszymi lękami!), jego postać też nie będzie występować bez przyczyny. Macie coś przeciwko? W końcu wiedźmin też miał swojego wampira, którego pokochałam całym sercem, ach ten Regis!

kit, że to zboczenie z tematu, ale... kocham tą książkę p. Janion! wykorzystywałam jej fragmenty do prezentacji maturalnej ^^

Ale którego Draculę czytałaś... bo jest z sześć przynajmniej Rzeczywiście Dracula, Carmilla, Nosferatu, Kostaki, Elisabeth Bathory, i paru innych jeszcze się jakoś bronią... ale romantycy i tak zrobili swoje. W epistolarnym dziełku pt "Dracula" Dracula już się przywala do Miny... no i w Draculi syna Stokera też jest Mina. W tym tradycyjnym chyba był wątek tej jego żoneczki( na modłę greckich mitów) ale przyznaję się, już  nie pamiętam i pewna nie jestem.

No a Vlad Palownik to postać historyczna w sumie...  chociaż nie wiem. O wampirze też mówili palownik ?

Ostatnio edytowany przez Socki (2011-06-08 19:36:02)

Rany tu nie chodzi o jedną książkę i co w niej było a czego nie. Tylko o ogólną tendencję w literaturze. Bum na wampira był w romantyzmie i jest wytworem romantycznym. A to czy są kobitki czy nie, jak on się zachowuje wobec ludzi nie ma nic wspólnego z romantyzmem jako  epoką literacką Chodzi o zwiewność, fantastyczność  i nastrojowość. Właściwie to powieść gotycka( upiorna atmosfera, niepokój) ale to się łączy.


"Mając na uwadze stosunek Draculi do kobiet nie zauważyłam nic co sugerowałoby żeby był nimi jakoś zainteresowany w inny sposób niż jedzenie. Dałam do przeczytania książkę innej osobie i też zgadza się z moją teorią."

Cóż, to nie teoria a raczej fakt. Ale ja nie próbowałam tego obalić, tylko zaznaczam, że to jest tylko jedna książka o Draculi. Masz jeszcze Dracula: wersja skrócona w pięknym tłumaczeniu Marka Króla. Jest Dracula: nieumarły  i Dracula: Mrożąca krew w żyłach opowieść o najsłynniejszym wampirze ... domyślam się, że czytałaś Draculę wersję pełną i to pewnie z wydania ojca, nie syna.

Boże... nie chcę żeby do zabrzmiało w jakikolwiek sposób niegrzecznie albo jak jakieś pouczenie
W każdym razie wcale nie twierdzę, że Dracula był zapłakanym kochankiem jak Werter ( taki krzywy obraz romantyzmu zawdzięczamy wspaniałym szkołom) ale chciałam pokazać całą tę ciekawą tendencję w historiach o wampirach. Niemalże wszystkie są pracami mocno intertekstualnymi, więc jeżeli pojawi się jakiś ciekawy motyw, szybko się rozprzestrzenia na innych autorów. Stąd moja wzmianka o tej jego żoneczce ( która bynajmniej nie jest wymysłem filmowym), którego, mimo że nie ma go w wersji pierwsze, ignorować nie można.

Tak więc podsumowując swe rozważania chciałabym zaznaczyć... Jedna książka Draculi Draculą nie czyni. Stał on się swoistym symbolem literatury, nie tylko romantycznej ale także współczesnej..... czy ja zaczynam pisać stylem "praca roczna- udowodnię profesorowi, że mam rację?!"


Ummm... dobra, nieważne. Jak szukasz czegoś dobrego( ale nie opracowania, tylko tak o ... dla rozrywki) to polecam "Wpuść mnie" Johna Ajvidego Lindqvista

Znaczy jest cała masa podrób, bo Stokerowie napisali jedną... pardon, dwie. Krótką i długą. Ale zaraz po nich nastąpił niezły wysyp.


No właśnie problem w tym, że ja niczego nie chciałam obalać Tylko zwrócić uwagę na wampira jako na zjawisko... proces... i nie postrzegać go przez pryzmat jednej książki ... przepraszam Cię za to moje skrzywienie ale faszerują nas tymi informacjami i potem trzeba się jakoś z tego "oczyścić"

Stary Stoker nie był pierwszy tak btw. Ale najsławniejszy na pewno.

Hm... Biesiada widm( albo upiorów) Dumasa- jest genialna! Rzecz się dzieje w Polsce

O Boże ! TO jest okropne! Ale tam występuje Ada

Charatko, twój pojazd był piękny Ja mnie zapytali na ustnym o Zmierzch dostałam napadu furii, zaczęłam wykrzykiwać obelgi i odgrażać się, że zabiję Meyer i komisja musiała mnie uspokajać. Oh gdybym mogła podejść do tego z takim lodowatym szyderstwem na pewno daliby mi dodatkowe punkty @.@

Ja nie słyszałam

to jak z tym wampirami ?

I tak i nie. Po prostu mam skomplikowaną sytuację komputerową.

Okay: Chińskie wampiry nazywają się Chiang shih albo jiang-shi. Co znaczy ''skaczący od truchła do truchła". Mianowicie, jeśli zamęczymy człowieka na śmierć, lub jeśli człowiek zginie gwałtowną śmiercią i nie zostanie dopełniony chiński obrządek pogrzebowy, to po 10 dniach zmarły wstanie. Na początku będzie wyglądać jak za życia, jedynie włosy i paznokcie będą mu rosnąć bardzo szybko. Ale z czasem oczy staną się czerwone, włosy srebrno-białe a długie paznokcie zamienią się w szpony. Chiang shih potrafił przemieniać swoje ciało w wilka. A także nie swoje.
Chińczycy wierzą, że każdy rodzi się z dwiema duszami - dobra i trochę gorszą. Ta gorsza nazywa się p'ai lub po i panuje niepodzielnie w ciałkach nienarodzonych dzieci i najdłużej 'czepia się' ciała po śmierci. Jeśli jest wystarczająco silna, to potrafi takie umarłe ciało ożywić i przystosować do swoich morderczych potrzeb.
A jak ciało się popsuje, to przeskakuje sobie do następnego <3

Chiang shih są bardzo, bardzo brutalne w swoich atakach i w przeciwieństwie do takiego Draculi, który to pociąg czuł wyłącznie do krwi młodych kobiet, nie stronią od seksu. A wręcz sięgają po niego, kiedy zechcą, nie bacząc na protesty niechętnych śmiertelników.

Mają problemy z przekroczeniem bieżącej wody - strumyków na ten przykład, ale z czasem rośnie w siłę i uczy się latać. I są stworzeniami raczej nocnymi, ale raczej na tej zasadzie, że nie lubią słońca. Odstrasza je także hałas. Chińczycy używali też specjalnych mioteł, którymi można było wymieść Chiang shih z powrotem do miejsca spoczynku. Oprócz tego, ponoć skuteczne w odstraszaniu są opiłki żelaza, ryż, czerwony groch a także znane i lubiane europejskie metody, jak czosnek i sól.

Chiang shih z białymi włosami, czerwonymi oczami i posiadający umiejętność latania był najtrudniejszy do zabicia - w sukurs człowiekowi mogła przyjść tylko burza. Albo miotacz ognia, bo Chińczycy mieli takie coś (uwielbiam chińskie bronie).

Złapanego wampira trzeba było koniecznie poddać kremacji i pochować, tym razem poprawnie i z wielką pompą.