Taaa.

Tylko w jakim obrządku by się pożenili?

Bo jakoś trudno pobłogosławić związek Cephieda i Shabby'ego przed obliczem... Cephieda

O, to jest myśl!

Zaślubiny przed Elvisem~!

Heh, nie widziałam, to się nie wypowiadam.

Ale tak czy tak, ciężko byłoby zaślubić lokalne Bóstwo świata. Chyba, że przed L-sama?

W sumie, to mogliby żyć na kocią łapę.

kolejny pomysł na fanfika...?

Jest mały problem, musiałabyś je sprzedawać razem ze swoją wyobraźnią żeby fanfik w pełni był tym czym sobie wymyśliłaś

Błąd! Marnujesz swój potencjał. Tylko ty dobrze zagospodarujesz tymi pomysłami

ale to brzmi okropnie! Mnie samą takie myśli przygnębiały i postanowilam sobie, ze kiedyś skończę to co nie dokończyłam

Wiem, i dlatego teraz nie obiecuję niczego.

Hmm. Niby tak.

Ale zamiast je kończyć, wolałabym napisać coś, co ma ręce i nogi.

W sumie, to ciągle biję się z myślami.

Cóz, taki jest plan. Zobaczymy, czy się uda.
Jak na razie, nawet łanszota nie mogę dokończyć.

Chyba w tym, że łapię kilka srok za jeden ogon i nie nadążam ze spisaniem pomysłów. I innymi zajęciami.

Ja tam się nie obrażę, czym więcej do czytania tym lepiej :3

Doczekać się nie mogę :3 Socki, kiedy można się spodziewać??
Oh oh walnij chociaż jakiś fragment fragmentu!

9  i 2/2  Odi et Amo.



„Gdybym miał niebios wyszywana szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz jestem nędzarzem, posiadam tylko marzenia,
rozsiałem je u twych stóp.
Stąpaj lekko, gdyż stąpasz po moich marzeniach”
William Butler Yates, „Marzenia”



Ich dom z pokolenia na pokolenie zajmował się szermierką. Szermierzem był dziadek, szermierzem był ojciec. Odkąd pamiętał, co tydzień, co dwa, ktoś pukał do drzwi ich domu i prosił o pomoc. Problem z wampirem, wiedźmą, wilkołakiem czy inną bestią, zawsze o pomoc proszono ich rodzinę. Oczywiście pomoc ta była płatna, chociaż nie zawsze. Gdy biedni wieśniacy nie mieli grosza przy duszy, mogli liczyć na pomoc… szczególnie ze strony wuja. Wuj miał dobre serce, zawsze pomagał biednym. Wieczorami siadali przy stole on, dziadek i ojciec, wyjmowali miecze, worki i torby i rzucali je na stół.  Wszyscy trzej odpinali zniszczone walką i wiatrem płaszcze a on w tym czasie rozwiązywał worki i wyjmował z nich złote puchary, diamenty, pieniądze i artefakty…


>;] Mwahahahahah